św. Jan Kanty (z Kęt) 1390-1473

Wspomnienie: 20 października (odpust parafialny)

Nasz święty urodził się jako Jan Wacięga w Kętach, miasteczku leżącym na trakcie z Bielska Białej do Andrychowa, nieopodal klasztoru Benedyktynów. Wychowywał się w zamożnej rodzinie, jego ojciec, Stanisław, był prominentnym obywatelem miasta, pełnił nawet funkcję burmistrza.

Dzięki swojej majętności, rodzice mogli sobie pozwolić na wysłanie syna na studia do powstałej niedawno Akademii Krakowskiej. Jan zaczął uczęszczać do niej w 1413 roku, wtedy też pojawia się pierwsza wzmianka o nim, w indeksie uczelni. Studia ukończył w 1418, uzyskując tytuł magistra artium, czyli odpowiednik dzisiejszego doktoratu.

O następnych trzech latach życia Świętego historiografia milczy, jednak wiemy, że wtedy do młodego Jana przyszło powołanie. Został wyświęcony na kapłana i zaraz potem objął pieczę nad szkołą klasztorną w Miechowie. Dał się wtedy poznać jako człowiek nad wyraz pracowity. Przepisywał wiele manuskryptów, w tym dzieła św. Augustyna. Był również klasztornym kaznodzieją.

Po ośmiu latach spędzonych w Miechowie, w 1429, powrócił do Krakowa, gdzie objął wykłady na Wydziale Filozofii Akademii Krakowskiej. Prowadził zajęcia z wielu przedmiotów od fizyki począwszy, na ekonomii skończywszy. Tutaj znów można było zauważyć jego umiłowanie do pracy. Pełniąc funkcję profesora, z potrzeby lepszego poznania Boga, uczęszczał dodatkowo na studia teologiczne. Tytuł bakelaura zdobył aż po 13 latach. Przez ten czas został dziekanem i rektorem Kolegium Większego. Łączył więc obowiązki studenta, wykładowcy i rektora jednocześnie! Później objął funkcję kantora w krakowskim kościele św. Floriana, co oznaczało, że chwalił Boga również muzyką. Dostał też propozycję objęcia parafii w Olkuszu, co wiązało się z dobrymi zarobkami, jednak odmówił i poświęcił się życiowej misji, czyli nauczaniu. Jan Kanty pozostał związany z Akademią Krakowską aż do końca życia. Wykładał na Wydziale Teologii, najprawdopodobniej aż do swojej śmierci w Wigilię Bożego Narodzenia 1473 roku.

Jego życie, tak jak i wielu innych świętych, obrosło w legendy, z których wyłania się człowiek oddany pracy dla Kościoła i samego Boga. Zachowało się 18 000 stron zapisanych przez niego ręcznie dzieł. Był to człowiek miłosierny, szczególnie dla ubogich, prawdomówny i szczery. Jako dowód jego świętości za życia może świadczyć to, że pochowany został w zaszczytnym miejscu, pod samą amboną w kościele św. Anny w Krakowie. Jego życie opisywało wielu kronikarzy, w tym Jan Długosz, Maciej z Miechowa, a także sam Piotr Skarga.

Został beatyfikowany 27 września 1680 roku przez bł. papieża Innocentego XI, a kanonizowany 16 lipca 1767 roku przez papieża Klemensa XIII.

Jest jednym z patronów Polski i Litwy, a także patronem archidiecezji krakowskiej, Akademii Krakowskiej, profesorów, studentów i nauczycieli.